ponaglenie. Środkiem zaskarżenia, które służy w walce z bezczynnością lub przewlekłością postępowania jest przewidziane w art. 37 § 1 k.p.a. ponaglenie. Jak wskazuje G. Węgrzyn w " Ponaglenie na bezczynność lub przewlekłość ", wniesienie ponaglenia uruchamia postępowanie akcesoryjne, którego przedmiotem jest weryfikacja
Aktualności Kariera Kontakt Restrukturyzacja Jak działamy podatki prawo administracyjne tworzenie, działanie i restrukturyzacja firm windykacja należności nieruchomości zagospodarowanie przestrzenne inwestycje budowlane ochrona środowiska prawo pracy prawo autorskie zamówienia publiczne fundusze unijne compliance kredyty frankowe kredyty frankowe podatki prawo autorskie, własność intelektualna prawo administracyjne prawo rodzinne prawo spadkowe osoba fizyczna w internecie, RODO ochrona dóbr osobistych nieruchomości odszkodowania i zadośćuczynienia prawo pracy kredyty, pożyczki, długi, windykacja prawo karne Nasz zespół Aktualności Kariera Kontakt Strona główna Bank wiedzy Wzory pism Argumentacja i logika, biegłość w odwoływaniu się do orzecznictwa i sprawna analiza zebranych dowodów mają kluczowy wpływ na jakość pism procesowych. Publikujemy przykłady oryginalnych pism procesowych sporządzonych przez naszych prawników w interesujących sprawach. Ta strona internetowa wykorzystuje pliki cookies, służące zbieraniu danych statystycznych pomagających w udoskonalaniu serwisu. Korzystając z naszej strony wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Polityka prywatności i cookies ×
Uprzejmie informujemy, że w związku z wdrożeniem standardów i procedur obsługi interesanta w sądownictwie powszechnym pod adresem: https://wsoi.ms.gov.pl udostępniony został portal internetowy, na którym obok informacji dotyczących określonych postępowań znajdą również Państwo wzory wniosków i pism procesowych oraz formularzy stanowiących załączniki do poszczególnych kart
Tak jak zapowiadałam w poprzednim poście wracam do tematu: skarga pacjenta. Dla zainteresowanych link do opisu historii pacjenta i odpowiedzi na złożoną przez niego skargę: historia pewnej skargi pacjenta. Myślę, że z perspektywy osób zarządzających placówkami medycznymi ważna będzie odpowiedź na pytanie: czy taka reakcja i procedura postępowania jak w opisanej przeze mnie historii jest odpowiednia czy też przychodnia powinna postąpić inaczej? Skarga pacjenta – analiza procedury Na plus oceniłabym to, że pacjentka miała jasność jak złożyć skargę. Procedura składania skargi została opisania na stronie internetowej. Zasady postępowania były też zgodne z tym jaki wizerunek chce kształtować ta przychodnia. Zachęca ona właśnie do nowoczesnych form kontaktu: poprzez stronę internetową. Gdybym zarządzała tym podmiotem zadałabym sobie pytanie – czy taka możliwość złożenia skargi wystarczy? Czy nie ma pacjentów, którzy woleliby w tradycyjny sposób zgłosić skargę, np. w samej placówce medycznej. Tutaj brakło mi możliwości wyboru. Możliwość wyboru, to ważny element, by budować przyjazne pacjentowi rozwiązania. Gdy jako pacjent mam wybór, to też mam poczucie, że to ja kontroluję sytuację! To też konkretny sposób na budowanie psychologicznej satysfakcji pacjenta (zobacz tutaj: satysfakcja psychologiczna). To także jedna z technik, by skarga pacjenta nie doprowadziła do jego utraty. Nie dość, że już do nas nie przyjdzie, to na dodatek opowie wszystkim zainteresowanym jak to źle został potraktowany. Skargę można traktować pozytywnie i wykorzystać ją do odbudowania zaufania pacjenta do przychodni. Na plus jest również szybkość reakcji. Jest to bardzo ważne, że odpowiedź na skargę była szybka. Jednocześnie czytając odpowiedź przychodni widać, że osoba, która odpisała na skargę faktycznie przeanalizowała sytuację. To wbrew pozorom nie takie oczywiste: sama kilkukrotnie otrzymywałam sztampowe odpowiedzi na skargi/reklamacje czy też nawet w jednym przypadku pismo dotyczyło nie mojej sprawy: ktoś pewnie zrobił „kopiuj – wklej” i nie zmienił opisu sytuacji. Na minus zaliczam treść i formę odpowiedzi. Na miejscu pacjentki poczułabym się pouczona i mimo, że może podobać się to, iż osoba rozpatrująca skargę stanęła po stronie swoich pracowników (co jest bardzo rzadkie), to niestety z dobrej intencji wyszła trudna sytuacja. Zobaczmy jak konkretne zdania (forma i treść) mogą wpłynąć na reakcję pacjenta. Analiza treści i formy odpowiedzi Przychodnia pisze: W naszej ocenie rejestratorki były miłe i profesjonalne. Super! Nic tak nie podnosi ciśnienia, jak kłócenie się z pacjentem. Pacjent mówi: Panie były niemiłe, a w odpowiedzi słyszy, że nie ma racji. Ja nie wiem czy Panie były miłe czy też nie, ale nawet, gdy pacjent nie ma racji to najgorszym rozwiązaniem (bo eskalującym konflikt) jest udowadnianie mu tego (jak to miało miejsce w tym przypadku). Następny fragment maila: Rozumiemy Pani zdenerwowanie brakiem możliwości umówienia wizyty, ale czasami jesteśmy zmuszeni zmagać się z problemami technicznymi, które są od nas niezależne. To zdecydujcie się czy rozumiecie moje zdenerwowanie (pierwsza część zdania jest bardzo OK, bo wyraża empatię), czy jednak nieudolnie się tłumaczycie (druga część zdania, która powoduje, że pierwsza część przestaje się liczyć). Tu dwa błędy: tłumaczenie się „dolewa oliwy do ognia” w przypadku zdenerwowanego pacjenta. Pacjenta nie obchodzą problemy techniczne. On nie będzie tego rozróżniał. Dla niego błąd lekarza, rejestracji, czy problemy techniczne, to po prostu jedna sytuacja: niezadowolenie z usług przychodni. Jest jeszcze niewinne słówko „ale”. Ma ono wielką moc. Kasuje w umyśle pacjenta tę dobrą treść, która była przed nim. Ta wypowiedź byłaby łatwiejsza do przyjęcia, gdyby zamiast „ale” zbudować dwa zdania. Taka drobnostka, a zmienia wiele. Ostanie zdanie do analizy. Gdy pacjentka już usłyszała, że to jej wina, bo Panie były miłe i bez wpływu na problemy techniczne to przeczytała: Liczymy zatem na Pani zrozumienie. To nie liczcie! Pacjentka też tak myślała, bo napisała następną skargę. Dla jasności – to zdanie byłoby w porządku, gdyby nie wcześniejsza treść maila. Puenta: sposób odpowiedzi na skargę jest kluczowy. Może nam przysporzyć (pomimo trudnej sytuacji) lojalnego pacjenta. Czy też niestety spowodować, że rozwiązywanie problemu się przedłuży (następne skargi), a pacjent stanie się negatywną reklamą naszej przychodni. Będzie opowiadał wszystkim, którzy tylko mu na to pozwolą w jak nieprzyjazny sposób został potraktowany. Temat skarg opisałam również tutaj: jak wyciągać konstruktywne wnioski ze skarg pacjentów? oraz: skargi i wnioski-kilka praktycznych kwestii Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy doradczo-szkoleniowej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 607 318 602e-mail: kontakt@Odpowiedź na skargę. Jeżeli przytrafiło Ci się otrzymać skargę na jednego z pracowników - wypadałoby odpowiedzieć oficjalnym pismem do klienta, który ją złożyć oraz porozmawiać z pracownikiem na ten temat.Odpowiedź na skargę najlepiej wysłać pocztą do klienta, który ją zgłosił.Skarga na pracownika to jedna z form wyrażania własnego zdania na temat zachowania pracownika lub procedur, według których pracownik zobowiązany jest postępować. W większości jednak stosuje się ją w przypadku do czynienia z zaniedbaniem, nadużyciem lub nieprawidłowym wykonywaniu obowiązków, ale nie tylko! Sprawdź czym jest skarga na pracownika i jak ją złożyć, aby była skuteczna, a na sam koniec umożliwiamy pobranie darmowego, edytowalnego wzoru! Przejdź na skróty:1 Skarga na pracownika urzędowego – podstawa prawna2 Gdzie skierować skargę, wniosek lub petycję?3 Jak długo urząd może rozpatrywać skargę?4 Gdzie zgłosić skargę na pracownika prywatnej firmy?5 Skarga na pracownika ochrony6 Skarga na pracownika – pobierz wzórSkarga na pracownika urzędowego – podstawa prawnaPrawo do składania skarg, wniosków, petycji w związku z działalnością danego urzędu wynika bezpośrednio z art. 63 Konstytucji oraz art. 221 Zapoznajmy się z jego brzmieniem:“Art. 221. KPA§ każdemu w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo składania skarg i wniosków do organów państwowych, organów jednostek samorządu terytorialnego, organów samorządowych jednostek organizacyjnych oraz do organizacji i instytucji społecznych realizowane jest na zasadach określonych przepisami niniejszego działu.§ i wnioski mogą być składane do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej.§ i wnioski można składać w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą.“Zatem każdemu obywatelowi przysługuje prawo do złożenia skargi na pracowników państwowych, samorządowych i instytucji społecznych zarówno w interesie publicznym, własnym lub kogoś innego za jej zgodą. Natomiast w art. 63 Konstytucji oraz art. 237 § 1 i 3 określone zostały sytuacje, w których złożenie takiego pisma jest w pełni zasadne. Okazuje się, że skargom i wnioskom podlegają nie tylko nieprawidłowe wykonanie zadań z zakresu administracji publicznej, niewłaściwego zachowania pracownika czy też nieprzestrzeganie prawa, ale także wszelkie propozycje ulepszenia organizacji urzędu, usprawnienia pracy, zapobiegania nadużyciom i lepszym zaspokajaniu potrzeb ludności. Ponadto przepisy te nie zawierają pełnego wykazu wszystkich zagadnień, a jedynie wskazują kilka możliwych problemów. Przedmiotem skargi może być także naruszenie interesu obywatela, biurokratyczny sposób załatwiania spraw, naruszenie praworządności, niedotrzymanie terminu wydania decyzji, czy też odpowiedzi. Gdzie skierować skargę, wniosek lub petycję?Skargę należy skierować do organu właściwego do rozpatrywania skarg, ustalonego przez odpowiednie przepisy dotyczące danego zagadnienia. W przypadku kiedy przepisy nie określają organu właściwego z pomocą przychodzi art. 229 przedstawiający listę przypadków i odpowiednie organy:Art. 229 rady gminy, rady powiatu i sejmiku województwa jest wojewoda, a w zakresie spraw finansowych – regionalna izba obrachunkowa,2. organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej jest wojewoda,3. zarządu gminy oraz wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 jest rada gminy,4. zarządu powiatu oraz starosty, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 jest rada powiatu,5. zarządu i marszałka województwa, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 jest sejmik województwa6. wojewody w sprawach podlegających rozpatrzeniu według kodeksu jest właściwy minister, a w innych sprawach – Prezes Rady Ministrów,7. innego organu administracji rządowej, organu przedsiębiorstwa państwowego lub innej państwowej jednostki organizacyjnej jest organ wyższego stopnia lub sprawujący bezpośredni nadzór,8. ministra jest Prezes Rady Ministrów,9. organu centralnego i jego kierownika jest organ, któremu on jeśli skarga została skierowana do organu niewłaściwego do rozpatrzenia danej skargi, organ otrzymujący skargę powinien ustalić urząd właściwy i niezwłocznie przekazać korespondencję lub poinformować obywatela gdzie należy złożyć długo urząd może rozpatrywać skargę?Zgodnie z art. 231 urząd powinien rozpatrzyć skargę bez zbędnej zwłoki, lecz jednak nie później niż w ciągu jednego miesiąca. Powinien także poinformować obywatela o sposobie rozwiązania jego skargi. W przypadku jednak, gdyby pismo trafiło pierw do urzędu niewłaściwego, to urząd ten powinien przekazać skargę do urzędu właściwego do rozpatrzenia w terminie niezwłocznym, a maksymalnie w ciągu siedmiu dni. Zatem maksymalny termin może wynosić miesiąc i siedem dni w przypadku takiego obrotu spraw. Jeśli odpowiedź nie zostanie wydana w określonym terminie, obywatelowi przysługuje prawo do złożenia kolejnej skargi. To samo prawo przysługuje osobie, która nie jest zadowolona ze sposobu załatwienia zgłosić skargę na pracownika prywatnej firmy?Powyższe podstawy prawne dotyczą jedynie urzędów publicznych, samorządowych i instytucji społecznych. Co zrobić kiedy to pracownicy prywatnych firm niewłaściwie się zachowują, czy też wykonują bezprawne działania? Skargę na pracowników, konsultantów należy składać w zależności od możliwości – bezpośrednio do przełożonego, właściciela sklepu, czy operatora linii komórkowej. Pracodawca jest odpowiedzialny za swoich pracowników i w jego interesie jest zadbanie o posiadanie wysoko wykwalifikowanej kadry pracowniczej, która wyzbywa się niewłaściwych zachowań podczas wykonywania swoich obowiązków. W kwestii pracownika jest ocena obsługi klienta pod wieloma kryteriami, która może doprowadzić do zaprzestania korzystania usług / produktów danej firmy. Skarga na pracownika ochronyNadużyciem, które postanowiłem opisać jest niewłaściwe zachowanie pracowników ochrony w sklepie. Traktowanie jak potencjalnego złodzieja pomimo braku najmniejszego dowodu, czy też nakłanianie do przeszukania osobistego pomimo zapewnień, że niczego nie ukradliśmy. Pracownicy ochrony mają prawo zatrzymać klienta w przypadku uzasadnionego podejrzenia, iż dokonał kradzieży. Należy pamiętać, iż możemy się poddać kontroli tylko i wyłącznie z naszej własnej woli. W przypadku kiedy niczego nie zrobiliśmy, żądajmy pojawienia się Policji. Klientowi przysługuje prawo do złożenia skargi za niesłuszne posądzenie o kradzież, czy nawet niegrzecznego zachowania pracownika ochrony. Wniosek kierujemy do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, a konkretnie do Departamentu Zezwoleń i Koncesji w Warszawie. Kiedy departament stwierdzi uchybienia w działaniach i przekroczenie swoich uprawnień w stosunku do niewinnego klienta, może podjąć decyzję nawet o cofnięciu koncesji wydanej firmie ochroniarskiej. Specjalnie dla naszych czytelników przygotowaliśmy edytowalne wzory omawianych pism. Wystarczy, że klikniesz na jeden z poniżej wyświetlonych wzorów, a zostaniesz przeniesiony do strony tym przypadku znajdziesz:Skarga na pracownika – wzór darmowyUwaga! Wzory w plikach .PDF możesz edytować nawet w przeglądarce, co znacznie przyśpieszy cały proces i nie wymaga używania dedykowanego oprogramowania. Jeśli po wydrukowaniu widoczne są suwaki wyboru lub doświadczasz problemu z czcionką, skorzystaj z programu Adobe na pracownika administracji publicznej – wzór darmowy0,00 złAbsolwent kierunków Finanse i Rachunkowość, Zarządzanie Marketingiem oraz Innowacyjne Zarządzanie Marką na Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu. Zawodowo zajmuje się rozwojem małych i średnich firm opracowując i wprowadzając nowe strategie marketingowe oraz sprzedażowe.
Na przykład odpowiedź prokuratury na skargę. Wcześniej konieczne jest przeprowadzenie dokładnego dochodzenia (zażądaj dokumentacji, rozmowy, wywiadu itp.). 30 dni to za mało. W takim przypadku prokuratura wydłuża czas rozpatrywania skargi na kolejne 30 dni (jest to maksimum), po czym do wnioskodawcy wysyłane jest powiadomienie
Ostatnio pisałam coś takiego: Pan ... zam.: ... Odpowiedź na skargę Na podstawie § 3 i § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( z 2013 r. z oraz w związku z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków ( z 2002 r. Nr 5, po rozpatrzeniu skargi z dnia ... 2014 r. na czynności pracownika socjalnego Pani ... – zawiadamiam, że skarga jest bezzasadna. Uzasadnienie W dniu ... 2014 r. Pan ... wniósł do Kierownika Ośrodka ... skargę na czynności pracownika socjalnego ... , dotyczącą umożliwienia wglądu w akta sprawy. Po zapoznaniu się z aktami sprawy – stwierdzam, że: ... Opisać sytuację. Po wnikliwym zapoznaniu się ze sprawą oraz w świetle wyjaśnień pracownika socjalnego -stwierdzam, że wszelkie czynności administracyjne podejmowane przez pracownika socjalnego są zgodne z przepisami obowiązującego prawa. Skarga na czynności pracownika socjalnego jes bezzasadna. Pouczenie 1. Odmowa załatwienia skargi może spowodować ponowienie skargi. 2. W przypadku, gdy skarga w wyniku jej rozpatrzenia uznana została za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowił skargę bez wskazania nowych okoliczności – organ właściwy do jej rozpatrzenia może w odpowiedzi na skargę – stosownie do § 1 Kpa – podtrzymać swoje poprzednie stanowisko z odpowiednią adnotacją w aktach sprawy – bez zawiadamiania skarżącego. Otrzymują: 1. adresat 2. a/a
dane nadawcy, dane adresata, czyli dyrektora szkoły, treść podzieloną na opis problemu oraz postulaty, czyli żądania. W skardze na ucznia konieczne jest zawarcie szczegółowego opisu zachowań ucznia, najlepiej z przykładami. Autor skargi może zaproponować również rozwiązania problemu, jednak dyrektor nie musi brać ich pod uwagę.
Opinia o urzędach w Polsce i pracownikach tych jednostek nie jest nazbyt pozytywna. W przeważającej części za taki stan rzeczy odpowiada źle skonstruowany system oraz zawiłość przepisów. Niekiedy jednak jest to ewidentna wina urzędnika. Przyjęło się twierdzić, iż pracownicy urzędów są bezkarni – decydują o losach obywateli i nie ponoszą żadnej odpowiedzialności. Nie jest to do końca prawdą. Urzędnicy odpowiadają dyscyplinarnie. Aby jednak przełożony rozpoczął kontrolę dokonań swojego podwładnego, potrzebna jest skarga na czynności urzędnika. Niezależnie od tego, z jakim urzędem mamy do czynienia – gminy, miasta, skarbowym czy Zakładem Ubezpieczeń Społecznych – w każdym przypadku, załatwiając nasze sprawy, mamy pełne prawo do profesjonalnej obsługi. Należy pamiętać, że profesjonalizm oprócz wiedzy merytorycznej i proceduralnej opiera się również na wysokiej kulturze osobistej, wyczuciu oraz życzliwości. Jeżeli więc w którymkolwiek z wymienionych obszarów petent poczuje się potraktowany niesprawiedliwie, zlekceważony czy wręcz obrażony, ma prawo do ochrony swoich interesów oraz dóbr osobistych. Najlepszym wyjściem będzie skarga na czynności urzędnika. Skarga na czynności urzędnika – jak ją rozumieć? Kwestie związane ze złożeniem skargi zostały uregulowane w art. 221–226a Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako KPA). Mimo powyższego ustawodawca nie zdecydował się na wprowadzenie definicji „skargi”. Określono jedynie jej przedmiot, jakim może być zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań, naruszenie interesów skarżących, przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw przez organy administracyjne lub przez ich pracowników. Aby dodatkowo można było mówić o skardze na czynności urzędnika, nie może ona posiadać cech innego środka prawnego uregulowanego w KPA lub innych aktach administracyjnych. Brak konkretnych uregulowań co do formy i treści skargi należy odczytywać jako intencje ustawodawcy do jak największego odformalizowania tej instytucji. Nie musi ona spełniać wymogów środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym lub sądowoadministracyjnym. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z 3 stycznia 2013 roku (sygn. I OSK 1760/12): „skargą jest pismo skierowane do organu wskazujące na niezadowolenie osób, które je składają”. Trzeba pamiętać, że organ, rozpatrując sprawę ze skargi, będzie dążył wyłącznie do naprawienia błędów i zaniedbań danego urzędu lub jego pracownika. Nie zajmuje się natomiast merytorycznym rozstrzygnięciem spraw w postępowaniu na działanie urzędu czy zachowanie urzędnika nie jest tożsama z klasyczną skargą administracyjną składaną do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Ta druga bowiem jest wykorzystywana w sytuacji, gdy strona postępowania administracyjnego uważa, że zostały naruszone obowiązujące przepisy lub jej interes prawny, a wydana decyzja jest nieprawidłowa lub niezgodna z prawem w całości lub w części. Omawiana instytucja z kolei dotyczy wyłącznie funkcjonowania danego organu oraz czynności podejmowanych przez jego pracowników. Jaki jest przedmiot skargi? Skarga na czynności urzędnika lub działanie całego urzędu ma przede wszystkim wykazać niezadowolenie petenta korzystającego z usług wyżej wskazanych. Przedmiotem omawianej instytucji może być więc każde działanie czy zaniechanie organu administracji państwowej lub ich pracowników – a zatem niezadowalający sposób załatwienia wniosku bądź niezałatwienie wniosku w terminie. Dzięki odformalizowaniu skargi wystarczy, aby osoba ją wnosząca wskazała przedmiot swojego niezadowolenia i podmiot odpowiedzialny za nieprawidłowe działanie. Każda negatywna ocena działalności urzędu lub jego pracownika powinna zostać poddana kontroli organu rozpatrującego skargę. Z tego też należy uznać, że rzeczona skarga stanowi najszerszy i najprzystępniejszy środek kontroli działalności aparatu państwowego. KPA nie przewidział jakichkolwiek ograniczeń czy wyłączeń w kwestii podmiotów, które mogą złożyć skargę na działanie urzędnika. Oznacza to, że prawo do składania skarg przysługuje każdemu. Należy to rozumieć szerzej aniżeli obywatele Polski – może to zrobić każdy, kto uzna, że jego interesy czy dobra osobiste zostały naruszone (również cudzoziemiec). Wyjątkiem wynikającym z samego stosowania prawa jest sytuacja, kiedy jeden organ administracyjny jest niezadowolony z działalności innej jednostki. Organ taki nie ma prawa do składania tego typu skarg. W orzecznictwie podkreśla się, iż podmiot składający przedmiotową skargę nie musi spełniać wymogów z art. 28 KPA. Przepis ten mówi, iż stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W przypadku skargi na czynności urzędnika nie ma natomiast konieczności wskazywania interesu prawnego – wystarczy interes faktyczny. Co więcej, osoba składająca skargę nie musi uzasadniać własnego interesu w wystosowaniu tego pisma. Sam fakt wyrażenia swojego niezadowolenia i opisanie zaistniałej sytuacji jest wystarczający. Ze skargą można wyjść zarówno w interesie własnym, publicznym, a także w imieniu innej osoby (za jej zgodą). Jest to możliwe dzięki temu, że w postępowaniu ze skargi nie ma stron postępowania. Organ nie wydaje rozstrzygnięć adresowanych do skarżącego – wyłącznie zawiadamia skarżącego o podjętych wewnętrznych działaniach, nie wydaje jednak żadnej decyzji. NSA w wyroku z 21 lutego 2013 roku (sygn. II GSK 128/13) stanął na stanowisku, że „osoba występująca do organów administracji z wnioskami lub skargami dotyczącymi potrzeby ochrony interesu publicznego, a nie własnego – chronionego przepisami prawa materialnego, nie może uzyskać żadnej decyzji administracyjnej, której byłaby adresatem i nie przysługują jej też żadne środki odwoławcze w trybie instancyjnym od orzeczeń organów administracji dotyczących innych osób”. Odpowiedzialność urzędnika KPA w art. 223 § 2 stanowi jedynie, iż pracownik organu państwowego, pracownik samorządowy oraz organu organizacji społecznej, winny niewłaściwego i nieterminowego załatwiania skarg i wniosków, podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej odpowiedzialności przewidzianej w przepisach prawa. Powyższy przepis nie stanowi jednak samodzielnej podstawy odpowiedzialności urzędnika za podejmowane przez niego czynności. Stanowią ją dopiero odpowiednie akty szczegółowe, takie jak pragmatyki urzędnicze czy przepisy (regulaminy) normujące stosunki pracy w danej jednostce. W tym miejscu należy dodać, że wszyscy pracownicy organów administracji państwowej podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej lub porządkowej. Przy czym: urzędnicy państwowi mianowani ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną lub porządkową na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych; członkowie korpusu służby cywilnej odpowiadają dyscyplinarnie na podstawie ustawy o służbie cywilnej; pozostali pracownicy urzędów administracji państwowej, pracownicy samorządowi, pracownicy organizacji społecznych ponoszą odpowiedzialność na podstawie przepisów prawa pracy. Gdzie kierować skargę? Postępowania ze skargi na działanie urzędu lub osób tam pracujących są prowadzone i załatwiane przez te urzędy w ramach swojej właściwości. Co istotne, zakres właściwości do rozpatrzenia i załatwienia skargi nie musi pokrywać się z zakresem właściwości do załatwienia sprawy, której skarga dotyczy. Z kolei jeśli w jednej skardze poruszono działania kilku organów, organ, do którego wniesiono skargę, rozpatruje wyłącznie sprawy należące do jego właściwości, pozostałe zaś przekazuje – nie później niż w terminie 7 dni – odpowiednim urzędom. Jak wygląda proces kontrolny skargi? Tak jak w przypadku poprzednio podnoszonych kwestii, również i tryb rozpatrywania skarg nie został uregulowany przez KPA, należy więc bazować na praktyce organów oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. W pierwszej kolejności otrzymaną skargę urząd musi zarejestrować (nadać jej znak sprawy). Kolejno organ powinien przejść do wyjaśnienia sprawy. Jeżeli rozpatrzenie skargi wymaga uprzedniego jej zbadania, organ właściwy ma obowiązek zebrać niezbędny materiał dowodowy i ustalić stan faktyczny lub prawny sprawy. W tym celu urząd może przesłuchać pracowników jednostki, prosić o przesłanie wyjaśnień skarżącego czy też zwrócić się do innych organów o przekazanie niezbędnych materiałów, opinii i wyjaśnień. Po wyjaśnieniu sprawy organ podejmuje rozstrzygnięcie. Przy pozytywnym rozpatrzeniu podejmuje on stosowne środki w celu naprawienia błędów i zaniedbań danego urzędu lub jego pracownika. O rozpatrzeniu skargi organ zawiadamia skarżącego. Powyższa procedura skargowa powinna zostać spełniona bez zbędnej zwłoki, najpóźniej jednak w ciągu miesiąca od złożenia skargi. Jeżeli termin na rozpatrzenie skargi ma być dłuższy, urząd ma obowiązek powiadomić o tym osobę, która złożyła pismo – w przeciwnym razie urzędnik rozpatrujący skargę może ponieść odpowiedzialność porządkową i dyscyplinarną. Skarga na czynności urzędnika – podsumowanie Osoby pełniące funkcje urzędnicze powinny odznaczać się wszystkimi cechami osoby zaufania publicznego, tj. pełnym profesjonalizmem, wysoką kulturą osobistą, wyczuciem oraz chęcią niesienia pomocy. My jako obywatele mamy natomiast prawo wymagać tego od każdego, kto pobiera wynagrodzenie z budżetu państwa. Koniec końców osoba ta pracuje dla nas. Z takiego samego założenia najprawdopodobniej wyszedł ustawodawca, gdyż dał każdemu zainteresowanemu narzędzie w postaci skargi na działanie urzędu lub czynności urzędnika. Dzięki tej instytucji w każdej sytuacji, w której poczujemy się traktowani niepoważnie czy lekceważąco, mamy prawo zgłosić to odpowiedniemu organowi administracyjnemu. Im bardziej będziemy bronić swoich praw, tym większa szansa, że w przyszłości „znienawidzone” urzędy zmienią się w nieco przyjaźniejsze miejsca.
Okręgowy rzecznik sprawdza i prowadzi postępowanie wyjaśniające w sprawach odpowiedzialności zawodowej lekarzy. Sprawuje także funkcję oskarżyciela przed sądami lekarskimi. Jeśli sąd lekarski stwierdzi, że lekarz popełnił przewinienie zawodowe może orzec wobec niego karę. Może to być upomnienie, nagana, kara pieniężna, zakaz Jeżeli pacjent uzna, że jego prawa zostały naruszone, może złożyć skargę do dyrektora placówki medycznej, w której przebywa, lub do rzecznika praw pacjenta, którzy działają przy wojewódzkich oddziałach NFZ. Każda placówka ochrony zdrowia powinna umieścić w widocznym miejscu informację o dniach i godzinach, w których pacjent może zgłosić się w sprawach skarg i wniosków. Skargi mogą być składane ustnie lub pisemnie. Niezadowolony pacjent ma prawo żądać pisemnego potwierdzenia przyjęcia do ordynatoraW przypadku gdy skarga dotyczy niewłaściwego zachowania personelu (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki, itd.) pierwszym krokiem, który należy podjąć, jest interwencja u bezpośredniego przełożonego tego pracownika, to znaczy:• w szpitalu jest nim ordynator,• w przychodni jej to działania najprostsze, a zarazem najszybsze i często przynoszące zamierzony skutek. Ubezpieczony może również zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. W takim przypadku skargę należy złożyć do regionalnego rzecznika praw pacjenta. Do jego najważniejszych obowiązków i zadań należy:• czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach służby zdrowia,• wskazanie trybu postępowania w przypadku naruszenia uprawnień ubezpieczonego,• udzielanie odpowiedzi na skargi i pytania pacjentów oraz interwencje w przychodniach i do NFZNastępną instancją jest centrala NFZ, której zadaniem jest ochrona interesów osób ubezpieczonych (adres do korespondencji: Centrala NFZ, ul. Grójecka 186, 02-390 Warszawa). W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, ubezpieczony może zwrócić się do rzecznika odpowiedzialności zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy okręgowej i naczelnej izbie lekarskiej, jak i przy okręgowej i naczelnej izbie pielęgniarek i położnych. Jeżeli natomiast zamiarem ubezpieczonego jest uzyskanie odszkodowania, to należy zwrócić się do dyrektora placówki służby zdrowia, którą pacjent uznaje za winną wyrządzonej szkodzie oraz do firmy ubezpieczającej tę placówkę z prośbą o uzyskanie finansowego KOGO SKARGAKażdy pacjenta, którego prawa zostały naruszone, może złożyć skargę do:• dyrektora placówki opieki zdrowotnej,• rzecznika odpowiedzialności zawodowej działającego przy okręgowej izbie lekarskiej oraz przy okręgowej izbie pielęgniarek i położnych,• rzecznika praw pacjenta NFZ,• Biura Rzecznika Praw Pacjenta przy Ministerstwie Zdrowia,• rzecznika praw OCKażda placówka ochrony zdrowia ma obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Jest to jedno z podstawowych wymagań NFZ wobec świadczeniodawców i przy podpisywaniu umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych. Każdy świadczeniodawca powinien udzielić, na żądanie ubezpieczonego, informacji odnośnie do nazwy i adresu ubezpieczającej go firmy. Taką informację ubezpieczony otrzyma również, zgłaszając się (telefonicznie, pisemnie lub osobiście) do właściwego oddziału do sąduJeżeli pacjent nie osiągnie porozumienia ze szpitalem w sprawie odszkodowania za popełniony błąd, należy wystąpić na drogę sądową z powództwem cywilnym, domagając się odszkodowania. Pozew należy skierować przeciwko zakładowi opieki zdrowotnej, który ponosi odpowiedzialność za zdarzenie. W pozwie pacjent musi wykazać, że dana placówka medyczna ponosi winę za doznany uszczerbek na zdrowiu. Ubezpieczony może zażądać między innymi zwrotu wszystkich wydatków pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub pogorszeniem stanu zdrowia, czyli np. kosztów lekarstw, odszkodowania za doznaną krzywdę lub renty, jeżeli utraciło się zdolność do pracy zawodowej. Natomiast gdy zachodzi podejrzenie, że zdarzenie ma związek z czynem karalnym, pacjent może złożyć skargę do prokuratury. Jeśli ubezpieczony jest niezadowolony ze sposobu pracy oddziału NFZ, może złożyć skargę do dyrektora oddziału, a jeżeli w dalszym ciągu nie jest usatysfakcjonowany - może zwrócić się do Centrali NFZ w Warszawie. Od decyzji prezesa funduszu w indywidualnych sprawach z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego przysługuje skarga do sądu placówkaochrony zdrowia musi mieć polisę OC na wypadek szkód wyrządzonych pacjentomDOMINIKA @qHJa.
